"Byłam ...odważna. I pewnie do dziś trochę taka jestem. Albo, wie pan co? Może po prostu nie miałam wyobraźni, żeby się bać. Stąd ta odwaga. Jak się człowiek bije o godność, o prawo do życia w godności, to może góry przenosić".W 2018 roku wsparła protest rodziców dzieci z niepełnosprawnościami, aktywnie włączyła się w Strajk Kobiet, protestowała przeciwko wydarzeniom na polsko-białoruskiej granicy. Mówi, że "nie wolno zostawić w potrzebie ludzi, którzy są zagrożeni". Wanda Traczyk-Stawska - wojowniczka, aktywistka, kobieta instytucja, moralny autorytet. Walczyła w powstaniu warszawskim jako strzelec i łączniczka Oddziałów Osłonowych Wojskowych Zakładów Wydawniczych (WZW) - Biura Informacji i Propagandy - Komendy Głównej AK. Po wojnie studiowała psychologię i przez całe zawodowe życie pracowała z dziećmi z niepełnosprawnościami. Dlaczego mówi o sobie żołnierz, a nie żołnierka? Czym było dla niej powstanie i jak wpłynęło na jej postrzeganie świata? I dlaczego nadal walczy?Na te i wiele innych pytań, Michał Wójcik szuka w rozmowie z nią odpowiedzi, kreśląc wielobarwny, pełnokrwisty obraz tej niezwykłej kobiety.

Ze znajomości dzieł Lenina i Stalina nauczyciele musieli zdawać kolokwia i końcowy egzamin. Podyktowano z góry kilkadziesiąt pytań, na które trzeba było poprawnie odpowiedzieć. Egzaminy prowadziła specjalna komisja wyznaczona przez Polską Zjednoczona Partię Robotniczą. Okazało się, że spośród grupy nauczycieli, w której znaleźliśmy się z mężem, najlepiej zdał ksiądz katecheta i dwie zakonnice boromeuszki, które uczyły w liceum, zanim odebrano im i szkołę, i prawo nauczania. Byłam świadkiem komicznej sceny. Przed wejściem na egzamin pewna nauczycielka, znana jako "działaczka partyjna", przeżegnała się i szepnęła: "Jezu, pozwól zdać mi to diabelstwo!"Franciszka Dudzińska-Reizer (1909-2008) była przez 44 lata nauczycielką w szkołach podstawowych w okresie II Rzeczpospolitej, latach okupacji niemieckiej i w Polsce Ludowej. Jej wspomnienia skupiają się na działalności pedagogicznej w różnych środowiskach społecznych i kulturowych, oddają klimat trudnej niejednokrotnie doli nauczycielskiej. Ukazany został także kulturowy obraz życia i postaw mieszkańców wsi, miasteczek, a nawet stołecznej Warszawy. Wspomnienia przybliżają ówczesną rzeczywistość i poprzez subiektywny opis pokazują świat, który odszedł już do historii.